അറിയാതെ എന്നുമെന് സന്ധ്യയില് ഞാന് നിന്റെ
മിഴിത്തിരിനാളം കൊളുത്തിവെച്ചു,
പറയാതെ കാതങ്ങള് നീ അകന്നപോഴും
അണയാതെ നിഴലുകള് കാത്തു വെച്ചു.
ഒരു നാളും കാണില്ലെന്നറിഞ്ഞിരുന്നെങ്ങിലും
വഴികളില് തേടി അലഞ്ഞിരുന്നു.
ചുവരില് പതിക്കാതെ നിന്റെ ചിത്രങ്ങള്
മനസ്സില് കുറിച്ചിട്ടു വെച്ചിരുന്നു.
No comments:
Post a Comment